Rozdział III / Szczera rozmowa, szczere wyznanie

Następnego dnia czuła się już lepiej, a do tygodnia zupełnie wyzdrowiała. Teraz leży w swoim łóżku. Włosy ma porozrzucane na poduszce. Są ciągle mysie. Teraz jej już to nawet nie przeszkadzało, chociaż ciągle czuła wstręt do tego koloru. Blizny już również prawie zniknęła, ale te chwil, kiedy ich miała, były wstrętne. Wiedziała, jak się musi czuć Remus, który te blizny ma ciągle.

Śni się jej piękny sen. Siedzi w salonie na Grimmauld Place i gra z Syriuszem i Remusem w eksplodującego durnia. W końcu wygrywa Tonks, a Syriusz ogłasza, że idzie spać. Tonks siada na kanapie, a Remus obok niej. Przybliża się do niej, kładzie dłonie na jej policzkach i…

- Dora!!! Dora!!! Obudź się!!!- dobiegł ją z nie wiadomo kąt głos…kobiecy!

Otworzyła leniwie oczy. Nad nią stała Carolina z różdżką w ręku.

- Cari!- zawołała spłoszona Dora pośpiesznie siadając na łóżku- Tylko nie aguamenti!

- Jak zaraz nie wstaniesz będę musiała!

- Dobra, już wstaję…

Od kiedy Carolina zamieszkała w jej domu, każde rano Tonks przeżywała taką pobudkę. Kiedy Carolina oświadczyła, że pójdzie zrobić śniadanie, Dora powlekła się do łazienki. Wzięła szybki prysznic, a włosy uczesała w krótki warkocz schodzący na prawą stronę. Kiedy zeszła do kuchni, kanapki były już przygotowane na stole. Tonks usiadła naprzeciwko Caroliny i zabrała się do kanapki.

- Kiedy twoi rodzice przyjadą?- zapytała po chwili milczenia Carolina.

- Szczerze to nie wiem. Wiem tylko, że kiedy mieli 10. Rocznice ślubu, to wyjechali na tydzień do Paryża, a teraz, kiedy mają 20. Rocznice i w dodatku jechali, to znaczy teleportowali się na Bahamy, to będą tam według mnie… miesiąc, a może dwa…w każdym bądź razie wcale mi ich tu nie brakuje.

Carolina tylko uśmiechnęła się pod nosem.

Pół godziny później, kiedy żołądki miały pełne, Tonks postanowiła, że musi nauczyć Carolcie jakąś piosenkę z Fatalnych Jędz. Zaprowadziła Caroline do swojej sypialni i posadziła na łóżku. Na nocnej szafce Tonks stało dziwne urządzenie. Radio Veneficus*. Dora stuknęła parę razy różdżką w radio, a z niego  poleciała głośna muzyka.

„Move your body like a hairy troll

Learning to rock and roll

Spin around like a crazy 'elf

A' Dancin' by himself

I boogie down like a unicorn

No stoppin' till the break of dawn

Put your hands up in the air

Like a dog, or just don't care (...)

Move around like a scary ghost

Spooking himself the most

Shake your booty like a boggart in pain

Again and again and again

Get it on like an angry specter

Who's definitely out to get ya'

Stamp your feet like a leprechaun

Gettin' it on, gettin' it on”

Tonks ponownie stuknęła różdżką w radio, które się od razu wyłączyło.

- No i jak? Podobało się?- zapytała Dora patrząc na podekscytowaną Carolinę.

- Tonks! To było wspaniałe! Musisz mnie tej piosenki nauczyć!

Dora wyciągnęła z szafy dwoje czarnych leginsów i czarne bluzki z napisem „ Fatalne Jędze”. Obie szybko się ubrały w te ciuchy. Tonks wskoczyła na łóżko trzymając w ręce różdżkę. Carolina włączyła radio.

„Move your body like a hairy troll

Learning to rock and roll- zaśpiewała Dora wyłączając radio.

„Move your body like a hairy troll

Learning to rock and roll- powtórzyła Carolcia.

Po półgodzinnym ćwiczeniu w końcu obie zaśpiewały.

„Move your body like a hairy troll

Learning to rock and roll

Spin around like a crazy 'elf

A' Dancin' by himself

I boogie down like a unicorn

No stoppin' till the break of dawn

Put your hands up in the air

Like a dog, or just don't care (...)

Move around like a scary ghost

Spooking himself the most

Shake your booty like a boggart in pain

Again and again and again

Get it on like an angry specter

Who's definitely out to get ya'

Stamp your feet like a leprechaun

Gettin' it on, gettin' it on”

Śmiejąc się opadły na łóżko ciężko oddychając.

- Tonks, nigdy się tak świetnie nie bawiłam!- uśmiechnęła się Carolina.

- Ja też nie!

PIP PIP PIP- zaczął pipać zegarek Caroliny, a za chwilę pokazała się w nim głowa Moody’ego:

- Carolina, dziś o 18:00 zebranie Zakonu. Tonks, jeśli będziesz mogła przyjdź też!- oznajmił i zniknął.

- Cholera, która godzina?- zapytała Carolina.

- 12:48, ponad 5 godzin do zebrania!

- Pójdziesz też?

- Yhmmm…tak, muszę…

- Ale Moody powiedział, że jeśli będziesz mogła, po prostu jeśli dasz radę to…

- Ale ja muszę z kimś porozmawiać!- przerwała jej Dora.

- Z kim?

- Yhmmm….z Remusem…

- Ou! Tonks leci na Remusa! Tonks leci na Remusa!- zawołała uradowana Carolcia skacząc po łóżku.

- Nie! Musimy porozmawiać w sprawie…yyy…takiego raportu, który mi dał Moody, a ja go nie rozumiem!- skłamała Tonks.

- Auror i nie rozumie raportu, a w dodatku prosi o pomoc wilkołaka!!!- zawołała Carolina, skacząc jeszcze wyżej i nawet nie zauważyła, kiedy Tonks wyszła.

Dora w jednej chwili żałowała, że pozwoliła Carolci mieszkać w jej domu. Zbiegła do kuchni i skuliła się na krześle płacząc w kolana.

- Jak ona mogła?!- myślała.- Jak?!

Chwilę później, kiedy Carolcia zauważyła, że jest w pokoju sama, uświadomiła sobie, że powiedziała za dużo. Zeszła pośpiesznie do kuchni, żeby poszukać Dory. Znalazła Tonks w kuchni, usiadła obok niej i objęła ją ramieniem.

- Dora! Przepraszam!- wyjąkała zawstydzona.

Tonks podniosła na nią mokre oczy i powiedziała roztrzęsionym głosem:

- Nic…nie…szkodzi…ja cie rozumiem…ty jesteś jeszcze…

- Śmierciożercą!...ja wiem…- przerwała jej Carolina.

- Nie! Nie to miałam na myśli, ale…

- Proszę! Nie rozmawiajmy o tym!

- Dobra!

- Tonks, czy ty naprawdę czujesz coś do Remusa?

- Nie wygadasz?

- Skąd! Jesteś moją najlepszą przyjaciółką i kuzynką, a prawdziwe przyjaciółki i kuzynki nic nie wygadają!

- Dobra! Ja …to  nie jest zwykła przyjaźń! Między nami jest coś większego! Ja go chyba naprawdę…kocham, a on mnie CHYBA też…

Carolina tylko uśmiechnęła się w odpowiedzi.

***

O w pół do szóstej dziewczyny były przygotowane. Dora ubrała sobie ciuchy, które dostała w szpitalu

( biały T-shirt, czarne leginsy i białe trampki). Wyszły na ganek. Cieplutki wiaterek musnął jej włosy. Złapały się za ręce i teleportowały z cichym pyknięciem. Pojawiły się przed dwiema kamienicami.

- Kwatera Główna Zakonu Feniksa znajduje się na Grimmauld Place 12.- wyszeptała Tonks.

Dwie kamienice się poruszyły i zaczęły się usuwać, żeby w miejscu szczeliny pokazał się dom Blacków. Dora i kuzynką weszły do środka.

- Cześć wszystkim!- zawołała już od progu Tonks.

- Heja heja!- mruknął Moody- Spóźniłyście się!

- Jak!?- zawołała

- Żartuję…- mruknął- Ale się pośpieszcie, bo muszę kończyć już za godzinę!

Tonks posłusznie usiadła na krześle między Syriuszem i Remusem.

- A więc…- zaczął Szalonooki-… Cornelio, mówiłaś, że Diego dzisiaj nie przyjdzie, bo się źle czuje…

- Zgadza się!- przerwała Cornelia-  Jest jakiś chory. Ciągle narzeka, że głowa go boli.

- Dobrze! A ty Hestio, mówiłaś, że Carolina nie przyjdzie, bo ma dużo pracy.

- Tak!

Moody nudził przez całą godzinę. W końcu rozdał każdemu raport i życzył dobrej nocy. Tonks postanowiła, że z Remusem porozmawia następnym razem. Prawdę mówiąc trochę się wstydziła, ale Remus był pierwszy.

- YYY…Tonks…możemy porozmawiać?- zapytał niepewnie podchodząc do niej.

- Ach tak! Jasne!- odpowiedziała i skinęła na Caroline, żeby już poszła do domu.

Remus zaprowadził ją do swojego pokoju na pierwszym piętrze. Ten pokój był zawsze czysty i nigdy nie było tu bałaganu. Tonks usiadła na kanapie a Remus obok niej.

- Naprawdę się ci podoba to ubranie, co dostałaś w szpitalu?- zapytał.

- CO?!- pomyślała Tonks.- To on o tym chce ze mną rozmawiać?!

- Ach tak!- bąknęła- Podoba.

- Bo wiesz…to ja ci kupiłem….ale nie w tym rzecz…

- CO?! Remus jej kupił bluzkę z napisem LOVE FOREVER?!!!- myślała.

- Doro!- zaczął- Chciałbym z tobą porozmawiać co jest między nami, a bardziej co ja do ciebie czuję. Wiem, że te parę sekund po twoim obudzeniu coś ode mnie usłyszałaś i ty to też powtórzyłaś, ale wiem , że ty to nie myślałaś poważnie.

Dora już chciała mu przerwać, ale Remus był pierwszy.

- Nie, nie przerywaj mi!- odezwał się- Mi jest już i tak ciężko. Doro, ale ja to myślałem poważnie. Tak, kocham cię Nimfadoro Tonks, nawet nie wiesz jak bardzo! „Kocham” , to małe słówko, a dla mnie znaczy tak wiele! Kiedy weszłaś do Zakonu w ogóle nie myślałem, że mógłbym się w tobie zakochać. Byłaś taka radosna i beztroska. Dopiero w Departamencie Tajemnic, kiedy zobaczyłem cię. Leżałaś jak martwa. Dopiero wtedy uświadomiłem sobie, ile tak naprawdę dla mnie znaczysz. Byłem jedyny z Moodym, który przeszedł tą bitwę bez zranienia. Deportowałem się razem z tobą do szpitalu Św. Munga. Tam od razu się tobą zajęli. Na drugi dzień przyszedłem zaraz z rana i siedziałem przy tobie cały dzień.  Trzeci dzień, siedziałem tam również aż do zmroku. Czwartego i piątego dnia już nie dałem rady. Zapach szpitala stał się dla mnie najgorszym zapachem. Nawet gorszym od… Graybecka.  Szóstego dnia również nie przyszedłem. Syriusz był również jakiś dziwny, ale ciągle go prześladowali więc biegał tam i s powrotem po całej Anglii. Zresztą znalazł sobie dziewczynę. Tą Sarę, która jest pielęgniarką w szpitalu. Ciągle chodził z nią na spacery. Prawie go nie widziałem. Wróciłem do siebie do domu. Po co miałem siedzieć w tym brudnym, dużym domu sam, jak Syriusz się zajmował tylko nią. Ale siódmego dnia jednak przyszedłem. Coś mnie tam pociągnęło. Siedziałem przy tobie, ale może bym uciekł, gdybyś nagle się nie poruszyła i przemówiła. To była najcudowniejsza chwila w moim życiu! Oczywiście  w szpitalu nie mogłem po sobie dać nic znać, ale kiedy przyszedłem do mojego domu , po prostu usiadłem na krześle i rozpłakałem się. Po raz pierwszy w życiu płakałem ze szczęścia! Płakałem długo, długo nie mogłem się powstrzymać. Tak  chciałem , żebyś do mnie przemówiła, żebym mógł cię przytulić i pocałować!

- Więc zrób to!- przerwała mu Tonks.

- Że co proszę!?

- No normalnie! Czy ty od dłuższego czasu nie zauważyłaś, że ja cię również kocham?!

- Dora! Ty nie możesz!

- A kto mi zakazuje?!

- Ty tego nie rozumiesz?!- ryknął Remus niespodziewanie- Ja jestem dla ciebie za stary, za biedny, a przede wszystkim jestem WILKOŁAKIEM!!!!!

- Ale mnie to wcale nie obchodzi…rozumiesz?!!!!!- załkała Dora, a do jej oczu wpłynęły łzy.

Remus podszedł do niej, ponieważ opowiadając swoją historię zdążył obejść parę razy pokój. Złapał ją za rękę, postawił i mocno przytulił. Po chwili odsunął się od  niej i namiętnie pocałował. Dora przymknęła oczy. Wiedziała, że tą chwilą musi się nacieszyć. Miała rację. Remus po chwili oderwał się od niej i opadł na kanapę chowając twarz w dłoniach. Tonks podeszła do niego, ale on ją odepchnął.

- Co ty robisz?!!!- ryknął.- Całujesz się z wilkołakiem, przytulasz się do niebezpiecznego zwierzaka?!!!! Dziewczyno, opamiętaj się!!!!! Jesteś totalnie nieodpowiedzialna!!!!!!! Zachowujesz się jak dzieciak, którym tak naprawdę jeszcze jesteś!!!!!

Dora nie mogła dłużej wytrzymać.

- AAAA…TO JEŚLI TY TAK, TO DOWIDZENIA LUPINIE!!!!!!!!!! I NIGDY MI SIĘ NIE POKAZUJ NA OCZY!!!!!!- wrzasnęła i wybiegła na podwórko, skąd deportowała się z głośnym trzaśnięciem.

* Veneficus to po łacinie- czarodziejskie

--------------------------------------------------------------------------------

 No i jak? Chciałyście więcej uczuć to macie, ale ja nie jestem taka dobra!!!!! Ale obiecuję, że się wszystko wyjaśni.....za jakieś pięć rozdziałów:D

Czytam bloga Topin Zawsze spoko i się pytam Magdy: Kiedy będzie u ciebie nowa? Bo długo nie pisałaś!

i czytam jeszcze od Ady z pamiętnika lupina i też się pytam kiedy nowa.

Nie znacie ktoś Jestęę Kotęę? Bo strasznie długo nie pisała na Miłość od zawsze(...)

Zaajebista to moja koleżanka z klasy....czy wy lubiecie blog Ginny jej cenne życie?

Nie wiem kiedy nowa notka, ale do tygodnia miałaby się pokazać!

Pozdrawiam 

Komentujcie

P>S> Jeśli wy dwie nie odpowiecie kiedy u was nn to nie pokaże się u mnie nn....

Lena